প্ৰকৃততে এই প্ৰাচীৰ একেলগে নিৰ্মাণ কৰা হোৱা নাছিল, ই কেইবাটাও ভাগত বিভক্ত। ইয়াৰ সৰু সৰু নিৰ্মাণ আৰু মেৰামতিৰ কাম সময়ে সময়ে কৰি অহা হৈছে, কিন্তু বৰ্তমান আধুনিক ৰূপটোৰ অধিকাংশ সজা হৈছিল মিং সাম্ৰাজ্যত (১৩৮৮-১৬৫৪)। এই সময়ছোৱাত প্ৰায় ৬৪০০ কিলোমিটাৰ প্ৰাচীৰ সজা হৈছিল। এই প্ৰাচীৰ উত্তৰ চীনৰ পৰ্বত শৃংখলাৰ পৰা উত্তৰ আৰু উত্তৰ পশ্চিম বেইজিঙলৈকে বিস্তৃত হৈ আছে। এই প্ৰাচীৰৰ বেধো আচৰিত ধৰণৰ। ই বহলে ৪.৫ মিটাৰৰপৰা ৯ মিটাৰলৈকে। উচ্চতা প্ৰায় ৭.৫ মিটাৰ (২৫ ফুট)।
প্ৰাচীৰ নিৰ্মানঃ
এই বৃহৎ প্ৰাচীৰ নিৰ্মাণৰ আঁৰৰ কাহিনীও আচৰিত ধৰণৰ। ইয়াৰ নিৰ্মাণৰ বাবে স্থানীয় নিকায়সমূহৰ পৰা বৃহৎ মাত্ৰাৰ ধন আৰু নিৰ্মাণ সামগ্ৰী সংগ্ৰহ কৰা হৈছিল। সেনা, স্থানীয় লোক আনকি কয়দীয়েও প্ৰাচীৰৰ নিৰ্মাণ কাৰ্যত হাত উজান দিছিল। এনেধৰণৰ নিৰ্মাণে চীনৰ একতা আৰু সৌহাৰ্দৰ এক উত্তম উদাহৰণ দাঙি ধৰিছে। প্ৰতিখন ৰাজ্যই নিজৰ সুৰক্ষাৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰা প্ৰাচীৰৰ প্ৰতিটো অংশ পিছত জোৰা লগোৱা হয়। প্ৰাচীৰৰ নিৰ্মাণ শৈলীও উচ্চমানৰ। ইয়াত অস্ত্ৰ ভাণ্ডাৰ, দূৰদৰ্শী যন্ত্ৰ, তীৰ, তৰোৱা আদি সজোৱা হৈছিল, পিছলৈ আধুনিক প্ৰযুক্তি কৌশলৰ উত্তৰণৰ পিছত ইয়াত নিৰীক্ষণ স্তম্ভ, ছিগনেল টাৱাৰ আৰু বহদাকাৰৰ দূৰবীণ স্থাপন কৰা হয়। প্ৰাচীৰ শ্বাংহাই, গুৱা পাছৰ পৰা লিঅ'নিং, হম্বেই, বেইজিং, নিয়ানজিং, মংগোলীয়া, শ্বানাক্সী আৰু গন্মুলৈকে বিস্তাৰিত হৈ আছে।
সুৰক্ষাঃ
চাইনা গ্ৰেট ৱাল একাডেমীয়ে চীনৰ বৃহৎ প্ৰাচীৰৰ সুৰক্ষা আৰু চোৱাচিতাৰ কাম কৰে। একাডেমীয়ে ১৫ দিন ধৰি চলোৱা এক সমীক্ষাৰ পৰা জানিব পৰা মতে মানৱীয় আৰু প্ৰাকৃতিক কাৰণত প্ৰাচীৰৰ ক্ষতিসাধন হৈছে। পিছত একাডেমীয়ে ইয়াক ৰোধ কৰাৰ উপায়ো দিয়ে।
মহাকাশৰ পৰা প্ৰাচীৰঃ
মহাকাশৰ পৰা চীনৰ বৃহৎ প্ৰাচীৰ দেখা যায় নে নাযায় সিয়ো এসময়ত প্ৰশ্নৰ বিষয় আছিল। ১৯৩৮ চনত প্ৰকাশিত 'ছেকেণ্ড বুক অৱ মাৰভলছ'ত চন্দ্ৰৰ পৰাও বৃহৎ প্ৰাচীৰ দেখা পোৱা যাব বুলি কোৱা হৈছিল। পিছত নীল আৰ্মষ্ট্ৰং আৰু তেওঁৰ সতীৰ্থ মহাকাশচাৰীয়ে এই তথ্য সত্য নহয় বুলি প্ৰকাশ কৰে। পৃথিৱীৰ কক্ষৰপৰা অৱশ্যে চীনৰ বৃহৎ প্ৰাচীৰ দেখা পোৱা যায়। পৃথিৱীৰ নিম্নতম কক্ষপথৰ পৰা ঘাইপথ, ৰেলপথ আদিও দেখা পোৱা যায়। কিন্তু পৃথিৱীৰ পৰা কেইহাজাৰমান উচ্চতাত মানৱ নিৰ্মিত আন কোনো বস্তুৱেই দেখা পোৱা নাযায়।
কথাবোৰ জানি ভাল লাগিল৷
ReplyDeletehttp://www.onurag.org