মই অভিনেতা নতুন সময়ৰ : সুব্ৰত মহন্ত

কথা : সুব্ৰত মহন্ত
DOWNLOAD

সম্পূৰ্ণকৈ পঢ়ক

জীৱন হেনো জীৱনৰ দৰেইঃ তুলিকা নিৰ্মলীয়া

কথা অলপ আছিল... ভাবিছিলোঁ ৰাতিপুৱাৰ ফিকা চাহ কাপৰ সৈতে তিয়াই খাম! নতুবা আবেলিৰ ইলাচী দিয়া চাহ কাপৰ সৈতে চোবাই চোবাই খাম! অথবা মাজনিশা আকাশৰ সৈতে চুপতি! ভবাৰ দৰে একোৱেই নহ’ল! ভাবিছিলোঁ কথাবোৰ ভগাই লওঁ। ঘড়ীত গতি আছিল, সময় নাছিল!!

কথাবোৰ! জীৱনৰ কথাবোৰ! খুবেই আমোদ লগা! জীৱনৰ আৰম্ভণি কেতিয়া হয়? সেই অন্ধকাৰ গহ্বৰত থিতাপি লোৱাৰ দিনা নে অন্ধকাৰ গহ্বৰৰপৰা নাড়ীৰ বান্ধ চিঙি পোহৰলৈ ওলাই অহাৰ দিনা?

জীৱন মানে নো আচলতে কি? নোপোৱাৰ হাহাকাৰ নে প্ৰাপ্তিৰ অহংকাৰ? কিমান যে কথা! কথাৰ কথা। স্মৃতিৰ কোলাত কথাবোৰে উমনিত বহে মাজে মাজে! হৰেক ৰকমৰ কথাৰ পোৱালিবোৰৰ জন্ম হয় নতুনকৈ! …… খোজ কাঢ়ে, পাখি গজে…। আৰু এদিন জীৱনক গতি দিয়ে! মনৰ ভিতৰত খলকনি তুলি থকা কথাবোৰ ভগাই ল'ব খুজিলেও শব্দবোৰ শুকাই কঁৰাল মাৰে। কষ্ট হয়, যেতিয়াই তীব্ৰৰ পৰা তীব্ৰতৰ হৈ উঠা অনুভৱখিনিক শব্দেৰে, কথাৰে আকাৰ এটা দিব নোৱাৰো। 'কিয় নোৱাৰো' বুলি প্ৰশ্ন এটাই গঢ় ল'ব লওঁতেই বিষাদবোৰে বুকুৰ গৰা খহায়, আৱেগৰ নদী বয়! কুঁ কুঁৱাই মাকৰ বুকুত সোমাই আদৰ বিচৰা কুকুৰ পোৱালি এটাৰ দৰে কাৰোবাৰ বুকুত মুখ গুজি শুই পৰিবৰ হেঁপাহ জাগে। সেয়াই তো আছিল মোৰ চিৰন্তন হাবিয়াস- নামহীন আদৰৰ চাদৰে নিজকে মেৰিয়াই আপোন কোনো এক গোন্ধ নাকেৰে টানি টানি বুকুলৈ উজাই লৈ শুই পৰিম…!

এতিয়া দেখোন গভীৰভাৱে কোনো কথাকেই অনুভৱ কৰিবৰ মন নাযায়। ভাবিলেও সকলোবোৰতেই যেন মোৰ খোকোজা! কি বিচাৰো জীৱনৰ পৰা তাকো নাজানো। নিচিনো বাট- কেনি যাম, কেনি যোৱা উচিত! সকলোতে আলি দোমোজা। পুৱাৰ সূৰুযে ভুমুকি মাৰিলেই নিখোজ হ'ব খোজা কোনোবা বিন্দাছ মিচিলত চামিল হ'বলৈ মন যায়। মন যোৱাৰ পিছত আৰু মই নিজৰো অনুমতি নলওঁ! নিয়ন্ত্ৰণহীন সেই গতিময়তা!

এন্ধাৰলৈ বাট চাওঁ। পোহৰ মানেই তো অভিনয়। বগা, নীলা, হালধীয়া… আৰু কেতিয়াবা গুলপীয়া। তেজপিয়াৰ দৰে ৰং সলাই পোহৰে! এন্ধাৰ সত্য আৰু শান্ত। এন্ধাৰতহে পাৰি মিছাৰ পোচাক খুলি সত্যৰ আয়নাত নিজক চাবলৈ, অভিনয়ৰ আচ্ছাদন খহাই থৈ নিজৰ সন্মুখত আবুৰহীন হৈ ঠিয় দিবলৈ, চকুত চকু থবলৈ।

শিল হৈ গজাৰে পৰা কথাবোৰ সহজ হৈ পৰিছে। জটিল বুলি ভবা কথাবোৰো। আবেলিৰ ফাটি পৰা বেলিটোৰ সুমথিৰা ৰং গচকি দৌৰিছে কথাবোৰ। ওভতি আহিব কথাবোৰ! হয়তো অলপ নতুনক লৈ, নতুবা অলপ পুৰণি হৈ! কথাবোৰেই তো জীৱন! কথাবোৰেই গতি… এন্ধাৰৰপৰা পোহৰলৈ, পোহৰৰৰপৰা এন্ধাৰলৈ। উভতি আহিব কথাবোৰ কিছু প্ৰতিশ্ৰুতি, কিছু সম্ভাৱনা লৈ; অলপ প্ৰতাৰণা, অলপ অনিশ্চয়তা হৈ! সকলোবোৰ সামৰি গতি ল'ব জীৱনে! জীৱন জীৱনৰ দৰেই!

সম্পূৰ্ণকৈ পঢ়ক

কোনে মোক কি বুলি কয়... : অসমীয়া কবিতাৰ শ্ৰব্য

মই কেতিয়াবা কথা নোকোৱাকৈ যদি
আনৰ কথাবোৰ শুনি থাকো,
মানুহে মোক গোমোঠা বুলি কয়!
কেতিয়াবা দুই এটা কথা কওঁ,
মানুহে মোক অহংকাৰী বুলি কয়!
কেতিয়াবা কাৰোবাক ভালপালে অলপ হয়তো বেছিকৈয়ে কথা কওঁ,
মানুহে মোক বহুবল্কী বুলি কয়!
অলপ যদি হাঁহি ধেমালি কৰোঁ,
মানুহে মোক বৰ ফটুৱা বুলিও কয়!
মুঠতে মানুহে মোক কিবা এটা নহয়, কিবা এটা বুলি কয়!
সেইবাবেই মই এন্ধাৰ ভালপাওঁ, ঘোৰ এন্ধাৰ..
তাত থাকিলে মোক কোনেও নেদেখে!
এন্ধাৰৰ সৈতে কথা পাতিবলৈ কোনো শব্দ নালাগে!
মোক কোনেও নুশুনে... কোনেও!

Poem: Kune Muk Ki Buli Koy...

Composer : Lakhya Prohor

Voice : Lakhya Prohor

DOWNLOAD

সম্পূৰ্ণকৈ পঢ়ক

জোনাকী মনৰ ছোৱালীজনী : কস্তুৰী বৰঠাকুৰ

যিকোনো ধুনীয়া বস্তুৰ প্ৰতি মানুহৰ চিৰন্তন হাবিয়াস। মানুহ স্বভাৱগতভাৱে সৌন্দৰ্যৰ উপাসক। ধুনীয়া ফুল এপাহ, ধুনীয়া এটি শিশু, ধুনীয়া চৰাই, ধুনীয়া মানুহ দেখিলে আমাৰ দুচকু জুৰ পৰে। সৌন্দৰ্যপিয়াসী মানুহৰ মন সৌন্দৰ্যসুধা পান কৰি তৃপ্ত হয়।

চাৰিওদিশে ৰূপৰ জয়গান ব্যাপ্ত হৈ থাকিলেও গুণৰ প্ৰভাৱহে যে সবাতোকৈ শক্তিশালী, সেই কথা সময়ে সময়ে প্ৰতীয়মান হৈ আহিছে। এখন ধুনীয়া মুখতকৈ এখন ধুনীয়া হৃদয়েহে মানুহৰ অন্তৰত সাঁচ বহুৱায়। এটা সুন্দৰ মনে প্ৰভাৱিত কৰিব পাৰে আন হেজাৰজনৰ মন। পৃথিৱীৰ আটাইতকৈ কুৎচিত নাৰী হিচাপে অভিহিত হোৱা লিজ্জী ভেলাস্কুৱাজ নামৰ যুৱতীগৰাকীয়ে মানুহৰ মনৰ আন্ধাৰ কোঠাত সিঁচি দিছে মুঠি মুঠি পোহৰ। জীৱন-যাত্ৰাত দুৰ্বল হৈ পৰা মানুহক তেওঁ দেখুৱাইছে সবল আৰু আত্মপ্ৰত্যয়ী হৈ আগবাঢ়ি যোৱাৰ বাট। দেখাত অসুন্দৰ যুৱতীগৰাকীৰ শক্তিশালী আৰু সুন্দৰ মনৰ প্ৰচ্ছায়াত মানুহে শিকিছে জীৱন উদযাপনৰ মন্ত্ৰ।

১৯৮৯ চনৰ ১৩ মাৰ্চত আমেৰিকাৰ অষ্টিনত জন্মগ্ৰহণ কৰা লিজ্জী ভেলাস্কুৱাজ জন্মগতভাৱেই ‘Neonatal progeroid syndrome’ নামৰ জিনৰ এক বিশেষ জটিল আৰু বিৰল ৰোগত আক্ৰান্ত। আন মানুহৰ দৰে নহয় ছোৱালীজনীৰ শৰীৰ, কাৰণ ৰোগটোৱে লিজ্জীৰ শৰীৰত কেতিয়াও চৰ্বি সঞ্চয় হ’বলৈ নিদিয়ে। যাৰ ফলত লিজ্জীৰ শৰীৰত চৰ্বিৰ পৰিমাণ শূন্য আৰু ইয়াৰ ফলত তেওঁৰ শৰীৰৰ ওজন কেতিয়াও বৃদ্ধি নহয়। লিজ্জী ভেলাস্কুৱাজৰ দেহৰ ওজন ২৯ কিল’গ্ৰামতকৈ কেতিয়াও বৃদ্ধি নাপায়। জীয়াই থাকিবৰ বাবে তেওঁ প্ৰতি ১৫ মিনিটৰ অন্তৰে অন্তৰে খাদ্য গ্ৰহণ কৰি থাকিবলগীয়া হয়। তেওঁৰ সোঁ চকুটোত দৃষ্টিশক্তিও একেবাৰে নাই। সময়তকৈ এমাহ আগতে জন্মলাভ কৰা লিজ্জীৰ জন্মৰ সময়তে চিকিৎসকে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃক কৈছিল, কণমানিজনীয়ে কেতিয়াও কথা ক’ব নোৱাৰিব। কেতিয়াও খোজ কাঢ়িব নোৱাৰিব। ভগৱানৰ আশিসস্বৰূপে যেনিবা লিজ্জীয়ে সেই অভিশাপ মূৰ পাতি ল’বলগীয়া নহ’ল। লাহে লাহে তাই স্কুললৈ যাব পৰা হ’ল। কিন্তু আন শিশুবোৰে তাইক দেখিলে দূৰতে পলায়। কোনেও তাইৰ কাষ চাপিবলৈ নিবিচাৰে। ঘৰলৈ আহি আইনাত নিজকে চাই কণমানি লিজ্জী উচুপি উঠে। মোক ইমান কুৰূপা কৰি কিয় স্ৰজিলা প্ৰভু? এই প্ৰশ্নটোকেই তাই যেন বাৰে বাৰে কৰে ভগৱানক। গোটেই শৰীৰৰ ছাল কোঁচ খোৱা লিজ্জীৰ। কিন্তু তাইৰ মনোবল অটুট ৰাখিবলৈ অনবৰতে শক্তিশালী মূৰ্তিৰূপে থিয় দিয়ে লিজ্জীৰ মাক-দেউতাক। তেওঁলোকে কয়, ‘‘আমাৰ সোণজনী, তুমি এজনী ধুনীয়া ছোৱালী। তুমি পৰী আমাৰ বাবে। তোমাৰ দেহত এটি বেমাৰ আছে। সেইবাবেহে তোমাক দেখাত আনতকৈ সৰু যেন লাগে। তোমাৰ ভিতৰত এটি ধুনীয়া মন শুই আছে। সেইটোক জগাই তোলা। দেখিবা তুমি সকলোৰে চকুত ধুনীয়া হৈ পৰিছা।’’ মাক-দেউতাকৰ এনে মৰমৰ বাণীত লিজ্জীয়ে শিকিছিল জীৱনটোক অভ্যন্তৰীণ সৌন্দৰ্যৰে চাবলৈ। লিজ্জীৰ ১৭ বছৰ বয়সত ইউটিউবত এটা ভিডিঅ’ প্ৰচাৰ হৈছিল। যিটোৱে লিজ্জী ভেলাস্কুৱাজৰ জীৱনৰ দিশেই সলনি কৰি দিলে। সেইদিনা গান শুনাৰ মনেৰে ইউটিউব জগতত প্ৰৱেশ কৰি লিজ্জীৰ দুচকু হঠাৎ এটা ভিডিঅ’ৰ শিৰোনামত নিবদ্ধ হ’ল। ‘The ugliest woman of the world’। কৌতূহলী মনেৰে ভিডিঅ’টো ক্লিক কৰি তাই বহাতে থৰ লাগিল। সেয়া যে আন কোনো নহয়। খুদ তাই।

লক্ষাধিক মানুহে দৰ্শন কৰা ভিডিঅ’টোত মানুহে কৰা মন্তব্যবোৰ আছিল এনেধৰণৰ—লিজ্জী তুমি এজনী ভূতুনী, তুমি মানুহ হ’বই নোৱাৰা। তুমি দানৱী, তোমাক জন্মতেই মা-দেউতাই মাৰি নেপেলালে কিয়? এই ৰূপেৰে জীয়াই থাকি তুমি কৰিবা কি? তুমি এই পৃথিৱীত জীয়াই থকাৰ যোগ্য নহয়, বন্দুক এটা লোৱা আৰু নিজৰ মূৰত গুলী ফুটাই মৰি যোৱা ইত্যাদি ধৰণৰ নানা নঞৰ্থক মন্তব্যৰে নিকৃষ্ট মনৰ পৰিচয় দি মানুহবোৰে ভিডিঅ’টো মন্তব্যৰে ভৰাই পেলাইছিল। প্ৰত্যেকটো মন্তব্য পঢ়ি লিজ্জীৰ বুকু কঁপি উঠিছিল। সাহস হোৱা নাছিল যদিও এটা এটাকৈ সকলো মন্তব্য পঢ়িছিল তাই। কিজানিবা কোনোবা এজনে তাইৰ পক্ষে মাতেই- ‘‘ছোৱালীজনীক নাহাঁহিবা’’!

নাই সেইদিনা কোনোৱেই তাইৰ হৈ মাত মতা নাছিল। ইতিকিং, তাচ্ছিল্য, ভৰ্ৎসনাৰে থকা-সৰকা কৰিছিল ছোৱালীজনীক সকলোৱে। লিজ্জীৰ দুখ লগাটো স্বাভাৱিক। কিন্তু তৎমুহূৰ্ততে নিজকে কৈছিল তাই, আজি যিখিনি মানুহে মোক লৈ হাঁহিছে, সেইখিনি মানুহেই এদিন মোক লৈ গৌৰৱ কৰিব লাগিব। মানুহৰ বাহ্যিক সৌন্দৰ্যয়েই যে সকলোখিনি নহয় তাৰ প্ৰমাণ মই জীৱিত কালত দি যাবই লাগিব। অভ্যন্তৰীণ সৌন্দৰ্যৰে উজলি উঠিবলৈ বদ্ধপৰিকৰ হোৱা লিজ্জী ভেলাস্কুৱাজে নিজকে গঢ় দিলে এগৰাকী প্ৰেৰণাদায়ক বক্তা হিচাপে। তেওঁৰ প্ৰেৰণাদায়ক বক্তৃতাসমূহে লাহে লাহে মানুহৰ অন্তৰ জয় কৰিবলৈ ধৰিলে। এসময়ত চিকিৎসকে কথা ক’ব নোৱাৰিব বুলি কোৱা ছোৱালীজনীয়ে ঘণ্টা ঘণ্টা ধৰি কথা কৈ মানুহক মোহাচ্ছান্ন কৰি ৰাখিব পৰা হ’ল। খোজ কাঢ়িব নোৱাৰিব বুলি কোৱা ছোৱালীজনীয়ে নিজ গুণৰ বলত অৰ্থাৎ এগৰাকী প্ৰেৰণাদায়ক বক্তা হিচাপে দেশ-বিদেশ ঘূৰিব পৰা হ’ল। প্ৰতিদিনে বাঢ়িবলৈ ধৰিলে লিজ্জী ভেলাস্কুৱাজৰ অনুৰাগীৰ সংখ্যা। ইয়াৰ সমান্তৰালকৈ তেওঁ লিখি উলিয়ালে তিনিখনকৈ কিতাপ— Lizzie Beautiful:The Lizzie Velasquez Story, Be Beautiful Be You আৰু Choosing Happiness, এই তিনিওখন কিতাপেই যথেষ্ট জনসমাদৰ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। গ্ৰন্থকেইখনৰ ফলত লেখিকাৰ সন্মানেৰেও বিভূষিত হ’ল লিজ্জী ভেলাস্কুৱাজৰ জীৱন। বৰ্তমান লিজ্জী এগৰাকী সফল প্ৰেৰণাদায়ক বক্তা আৰু সফল লেখিকা। তেওঁৰ জীৱনভিত্তিক এখন তথ্যচিত্ৰও নিৰ্মাণ কৰা হৈছে ‘Brave Heart:The Lizzie Velasquez Story’ নামেৰে। এসময়ত মানুহে হঁহা সেইগৰাকী নাৰীয়েই আজি মানুহৰ বাবে আত্মবিশ্বাস, সাহস আৰু প্ৰেৰণাৰ অমল উৎস হৈ জিলিকি উঠিছে।


[আগন্তুক সময়ত ওপৰত উল্লেখিত তিনিওখন কিতাপৰ PDF এই ব্লগতেই উপলব্ধ কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰিম।]

সম্পূৰ্ণকৈ পঢ়ক