গাখীৰত পৰা মাখিবোৰ মই খুব ভালকৈ চিনি পাওঁ;
সাজপাৰ দেখিয়েই মই মানুহ চিনি পাওঁ,
বাহিৰৰ খোলাটো দেখিয়েই মই বাদাম চিনি পাওঁ,
ফৰকাল আকাশৰ লগত ডাৱৰীয়া আকাশৰ পাৰ্থক্য মই জানো,
গুটি দেখিয়েই মই গছ চিনি পাওঁ,
ধোদৰ পচলা আৰু কামিলা মানুহৰ পাৰ্থক্য মই জানো,
কোনবোৰ ঘেঁহু পোকে খোৱা,
কোনবোৰ ভাল সেইকথা মই জানো;
মই এই সকলোবোৰ কথা জানো,
নাজানো কেৱল নিজকে।
দীঘল চোলা দেখিয়েই মই পাদুৰীক চিনি পাওঁ,
প্ৰভু-ভৃত্যৰ পাৰ্থক্য মই ভালকৈয়ে জানো;
চুলি ঢাকি ৰখা ওৰণি দেখিয়েই মই সন্ন্যাসিনীক চিনি পাওঁ,
ভাল মদ আৰু বেয়া মদৰ পাৰ্থক্যও মই জানো।
মই এই সকলোবোৰ কথা জানো,
নাজানো কেৱল নিজকে।
ঘোঁৰা আৰু গাধৰ পাৰ্থক্য মই জানো,
কোনে কিমান বোজা বব পাৰে সেই কথা মই জানো,
বিয়েট্ৰিছ আৰু বেল দুয়োকে মই জানো,
পিটাৰৰ সিংহাসনৰ ক্ষমতা মই জানো,
এই সকলো কথা মই জানো,
নাজানো কেৱল নিজকে।
প্ৰভু, মই সকলো কথা জানো,
শকত আৰু চেৰেলা,
শেতা আৰু তেজগোৰা এই সকলো কথা জানো,
জানো; আমাৰ সকলো যাতনাৰ ওৰ পেলোৱা মৰণৰ কথাও মই জানো;
এই সকলোবোৰ কথা মই জানো,
নাজানো কেৱল নিজকে।
0 comments:
Post a Comment