মই প্ৰায়েই আচৰিত হওঁ, কেনেকৈ কিছুসংখ্যক লোকে শাৰীৰিক বাধাগ্ৰস্ততাক নেওচা দি নিজৰ আকাংক্ষিত ফল লাভ কৰিব পাৰে! কেনেকৈ তেওঁলোকে হাজাৰ যন্ত্ৰনাক একাষৰীয়া কৰি থৈ পৃথিৱীক অসাধাৰণ কিবা এটা কৰি দেখুওৱাৰ সাধনাত ব্ৰতি হ’ব পাৰে!
এই লেখাৰ জৰিয়তে তেনে এগৰাকী নাৰীৰ কথাকে ক’ব বিচাৰিছোঁ—
উইল্মা ৰুডল্ফ। এইগৰাকী নাৰীৰ জন্ম হৈছিল টেনেচিৰ এটা বৰ দুখীয়া পৰিয়ালত। অপত্য অৱস্থাতেই জন্মগ্ৰহণ কৰা উইল্মাৰ জন্মৰ সময়ত ওজন আছিল ২ কি.গ্ৰা.। চাৰিবছৰ বয়সত পলিঅ’ ভাইৰাছৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত হৈ তেওঁ পেঙৰ সহায়ত ইফাল-সিফাল কৰিবলৈ ল’লে। চিকিৎসকে কোৱামতে তাই কোনোদিনেই মাটিত ভৰি থৈ থিয় হ’ব নোৱাৰিব। এইখিনিতে ক’বই লাগিব যে তাইৰ মাক উইল্মাৰ বাবে প্ৰেৰণাৰ এগচি বন্তি আছিল। মাকে উইল্মাক প্ৰতিটো ক্ষেত্ৰতেই উৎসাহ যোগাই থাকিল। তেওঁ উইল্মাক কৈছিল যে, ‘‘ঈশ্বৰে তোমাক শাৰীৰিকভাৱে অক্ষম কৰি এই পৃথিৱীলৈ প্ৰেৰণ কৰিছে ঠিকেই কিন্তু অধ্যৱসায় আৰু আত্মবিশ্বাস গভীৰ হ’লে তুমি যি ইচ্ছা তাকেই কৰিব পাৰিবা।’’ উইল্মাই তেতিয়া কয়, ‘‘মই পৃথিৱীৰ শ্ৰেষ্ঠতম দৌৰ বীৰাঙ্গনা হ’ব বিচাৰোঁ।’’ তাই ন বছৰ বয়সত, মাকৰ অনুপ্ৰেৰণাতেই চিকিৎসকৰ সকলো বাধা নেওচি, পেঙকেইডাল আঁতৰত পেলাই চিকিৎসকৰ মতে কেতিয়াও সম্ভৱ নোহোৱা কামটো কৰি দেখুৱালে। কাৰো সহায় নোলোৱাকৈ তাই জীৱনৰ প্ৰথম খোজটো দিলে। তাকে দেখি তাইৰ চিকিৎসকজনে আশ্চৰ্য্য প্ৰকাশ কৰি সেইদিনা তাইক বৰ উচ্ছাসেৰে ক’লে, ‘‘তুমি পাৰিবা...ঈশ্বৰ তোমাৰ সাৰথি হ'’ব...’’। তাৰপিছত চিকিৎসকে তাইক বাস্কেটবল খেলিবলৈ পৰামৰ্শ দিলে। তেৰ বছৰ বয়সত তাই জীৱনৰ প্ৰথমটো দৌৰ প্ৰতিযোগিতাত অংশগ্ৰহণ কৰিলে আৰু প্ৰতিযোগীসকলৰ মাজত একেবাৰে শেষৰ ফালৰ পৰা প্ৰথম হ’ল। এনেদৰে তাই ইটোৰ পিছত সিটোকৈ দৌৰ প্ৰতিযোগিতাত অৱত্তীৰ্ণ হৈ থাকিল।
 |
| শৈশৱত উইল্মা |
১৫ বছৰ বয়সত তাই টেনেচি ষ্টেট বিশ্ববিদ্যালয়ত নামভৰ্তি কৰে। এদিনাখন তাতেই তাই লগ পায় এড টেম্পল নামৰ এগৰাকী প্ৰশিক্ষকক। প্ৰশিক্ষকগৰাকীক তাইৰ জীৱনৰ আকাংক্ষাৰ বিষয়ে বিৱৰি কোৱাত টেম্পলে তাইক প্ৰশিক্ষণ দিবলৈ আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰি কয় যে, ‘‘তোমাৰ যি উদ্যম, তাক কোনেও বাধা দিব নোৱাৰে...মই তোমাক সহায় কৰিম..’’। এনেদৰেই উইল্মাই সকলো বাধাক নেওচি এদিন অলিম্পিকত যোগদান কৰিলে য’ত তাই বিশ্বৰ সৰ্ব্বশ্ৰেষ্ঠ দৌৰ বীৰাঙ্গনাসকলৰ বিৰুদ্ধে দৌৰিবলগীয়া হ’ল।
তাইৰ অলিম্পিকৰ প্ৰথম দৌৰটো আছিল ১০০ মিটাৰৰ। উইল্মাই যুটা হেইন নামৰ সহঃ প্ৰতিযোগীগৰাকীক পৰাজিত কৰি জীৱনৰ প্ৰথমটো স্বৰ্ণপদক অৰ্জন কৰিলে সেইদিনা। তাৰপাছত ২০০ মিটাৰৰ দৌৰ। তাতো পুনৰাবৃত্তি ঘটিল। উইল্মাই দ্বিতীয়টো স্বৰ্ণপদক অৰ্জন কৰিলে। অৱশেষত ৪০০ মিটাৰৰ ৰীলে’ দৌৰতো উইল্মাই তৃতীয়টো স্বৰ্ণ পদক লাভ কৰি বিশ্ব ৰেকৰ্ড স্থাপন কৰিবলৈ সক্ষম হ’ল। এইগৰাকী নাৰীয়ে নিজৰ পঙ্গুত্বক বুঢ়া আঙুলি দেখুৱাই ১৯৬০ চনৰ অলিম্পিকত বিশ্বৰ শ্ৰেষ্ঠ দৌৰ বীৰাঙ্গনা হ’বলৈ সক্ষম হয়।
পৃথিৱীত এনে বহু লোকৰ জন্ম হৈছে যি শাৰীৰিকভাৱে অক্ষম। কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ ইচ্ছাশক্তি, আত্মবিশ্বাস আৰু অধ্যৱসায়ৰ বলত সেই অক্ষমতাক এক বৃহৎ সক্ষমতালৈ ৰূপান্তৰ ঘটাবলৈ সমর্থৱান হৈছে। নিজৰ জীৱনত ঘটা দুৰ্যোগক এটা এটা সুযোগলৈ ৰূপান্তৰ ঘটোৱা এগৰাকী নাৰীৰ সঁচা কাহিনী এয়া। কোনে জানে, আপুনিও এদিন কাৰোবাৰ বাবে হ’ব পাৰে এনে কাহিনীৰ এটা প্ৰধান স্ৰোত!
Tags: ভাগৰি নাভাগৰা জীৱন
0 comments:
Post a Comment